Aan mijn lieve prachtige Xantos die me bij Rocco heeft gebracht.
Deze zomer was het heel erg warm, dus ben ik op een avond met mijn hondjes Xantos en Badge en met mijn zoontje lekker naar zee gereden.
We hebben gewandeld, gespeeld en met zen allen lekker met de voetjes in het water. Het was heel lang geleden dat ik nog hier geweest was samen met mijn kleppers.
Ik dacht toen nog; hier moet ik terug meer naartoe komen. Maar wie had ooit gedacht dat ik hier de laatste keer zou zijn samen met mijn Xantosje.
2 dagen later was ik met spoed onderweg naar de dierenarts. Mijn Xantosje was zo ziek. Ik was zo bang en mijn gevoel zei me toen al dat dit echt niet goed zat.
Ik heb hem nog een dikke knuffel en kusjes gegeven en moest hem daar achterlaten. Ik reed terug naar huis om zijn dekentje en mijn trui te gaan halen. Het was mijn zalige zachte slobbertrui die ik altijd aanhad thuis en als hij toch eens een keertje niet bij me wou komen liggen in de zetel, lag hij in de andere zetel en legde ik mijn trui over hem.
Terug bij de dierenarts wou ik daar bij hem blijven maar dat kon niet. Ik had toen tegen mijn dierenarts gezegd "alstublieft Jeannine, ik wil geen pijn voor mijn Xantosje. Als het echt kritiek wordt, laat hem dan zachtjes inslapen".
En dan komt die vreselijke nacht dat ik hem alleen moest laten. Ik wou hem zo graag in mijn armen houden, hem knuffelen, zachtjes tegen hem praten, hem laten voelen dat ik er voor hem altijd zal zijn. Heel de nacht heb ik liggen denken hoe hij zich daar zo alleen zou voelen. Ik heb liggen huilen en hopen maar diep vanbinnen wist ik het al.
Laat in de ochtend rond 11 uur kreeg ik die vreselijke telefoon: "Ik heb slecht nieuws, ik heb hem moeten laten gaan."
Mijn enige troost is dat mijn dierenarts snel gehandeld heeft in kritieke toestand en dat hij zachtjes is ingeslapen. Er zijn gewoon GEEN WOORDEN voor.
Onbeschrijflijk; de pijn, het verdriet... die leegte... mijn lieverd: wat mis ik jou...
Elke avond sliep jij in mijn armen, nestelde jij je warme lijfje tegen mijn buik, altijd heel dicht tegen me aan. Jij sliep heel de nacht bij mij. Ik noemde hem mijn gloeilampje of anders mijne lou. Ondertussen gaat de tijd voorbij, alles draait door, het leven gaat gewoon verder. Maar de pijn, die leegte, het verdriet blijft.
Ik heb nachten op mijn pc liggen kijken naar afbeeldingen van een crossbreed die qua uiterlijk op mijn mooie Xantos zouden gelijken. En nee hoor; mijn Xantosje kan niemand vervangen. Elk hondje is uniek, maar hij was toch zo'n prachtige klepper!
Ik was dus nog steeds aan't kijken gewoon om te kijken. Ik had alle hondjes gezien van de Belgische asielen. Ik was echt niet van plan om een ander hondje te kopen.
Tot ik plots op een nacht bij adoptiehonden doggie house terechtkwam, waar ik zulke mooie hondjes tegenkwam met de meest pijnlijke verhalen.
Zo zag ik voor het eerst een foto van Rocco en ik barstte in tranen uit! Hij gelijkte uiterlijk zo hard op mijn mooie prachtige Xantos.
Ik begon zijn levensverhaal te lezen en ik voelde heel veel pijn en verdriet. Rocco heeft minstens een jaar aan de ketting gehangen en kreeg af en toe wat restjes eten. Rocco is maar een jaar en drie maanden oud.
Ik ben toen gaan slapen maar ik kon Rocco niet meer uit mijn gedachten krijgen. Elke keer terug naar zijn foto gaan kijken. De 3e nacht heb ik niet meer kunnen slapen, ik had zoveel verdriet om Xantos en Rocco is mijn hart binnengedrongen.
s'morgens heb ik beslist: "ik ga Rocco adopteren". Hij hoort bij mij!
Ik moet nog wachten tot alles in orde is, maar ik ga mijn hondje zelf ophalen in Portugal op 16 oktober 2018 en op 17 oktober komen wij samen naar huis.
Xantos
Bedankt dat jij in mijn leven kwam. Bedankt voor al die mooie tijd en jouw onvoorwaardelijke liefde. Eeuwig is nooit lang genoeg om te delen met jou. Jij bent uniek en jij blijft voor altijd in mijn hart verder leven. jij blijft voor altijd mijn gloeilampje,voor altijd mijne lou.
Ik hou van je lieverd... met alles wat ik heb en ben.
XXX...XXX...XXX...XXX... .................
Rocco
Bedankt dat jij in mijn leven mag komen. Ik heb je enkel nog maar op foto gezien, maar toch hou ik al heel veel van jou. Ik zal je beschermen, je knuffelen, voor jou zorgen en zoals al mijn diertjes van jou houden met alles wat ik heb en ben.
Ik wacht op jou lieverd.
XXX...XXX...XXX...XXX... .................
We hebben gewandeld, gespeeld en met zen allen lekker met de voetjes in het water. Het was heel lang geleden dat ik nog hier geweest was samen met mijn kleppers.
Ik dacht toen nog; hier moet ik terug meer naartoe komen. Maar wie had ooit gedacht dat ik hier de laatste keer zou zijn samen met mijn Xantosje.
2 dagen later was ik met spoed onderweg naar de dierenarts. Mijn Xantosje was zo ziek. Ik was zo bang en mijn gevoel zei me toen al dat dit echt niet goed zat.
Ik heb hem nog een dikke knuffel en kusjes gegeven en moest hem daar achterlaten. Ik reed terug naar huis om zijn dekentje en mijn trui te gaan halen. Het was mijn zalige zachte slobbertrui die ik altijd aanhad thuis en als hij toch eens een keertje niet bij me wou komen liggen in de zetel, lag hij in de andere zetel en legde ik mijn trui over hem.
Terug bij de dierenarts wou ik daar bij hem blijven maar dat kon niet. Ik had toen tegen mijn dierenarts gezegd "alstublieft Jeannine, ik wil geen pijn voor mijn Xantosje. Als het echt kritiek wordt, laat hem dan zachtjes inslapen".
En dan komt die vreselijke nacht dat ik hem alleen moest laten. Ik wou hem zo graag in mijn armen houden, hem knuffelen, zachtjes tegen hem praten, hem laten voelen dat ik er voor hem altijd zal zijn. Heel de nacht heb ik liggen denken hoe hij zich daar zo alleen zou voelen. Ik heb liggen huilen en hopen maar diep vanbinnen wist ik het al.
Laat in de ochtend rond 11 uur kreeg ik die vreselijke telefoon: "Ik heb slecht nieuws, ik heb hem moeten laten gaan."
Mijn enige troost is dat mijn dierenarts snel gehandeld heeft in kritieke toestand en dat hij zachtjes is ingeslapen. Er zijn gewoon GEEN WOORDEN voor.
Onbeschrijflijk; de pijn, het verdriet... die leegte... mijn lieverd: wat mis ik jou...
Elke avond sliep jij in mijn armen, nestelde jij je warme lijfje tegen mijn buik, altijd heel dicht tegen me aan. Jij sliep heel de nacht bij mij. Ik noemde hem mijn gloeilampje of anders mijne lou. Ondertussen gaat de tijd voorbij, alles draait door, het leven gaat gewoon verder. Maar de pijn, die leegte, het verdriet blijft.
Ik heb nachten op mijn pc liggen kijken naar afbeeldingen van een crossbreed die qua uiterlijk op mijn mooie Xantos zouden gelijken. En nee hoor; mijn Xantosje kan niemand vervangen. Elk hondje is uniek, maar hij was toch zo'n prachtige klepper!
Ik was dus nog steeds aan't kijken gewoon om te kijken. Ik had alle hondjes gezien van de Belgische asielen. Ik was echt niet van plan om een ander hondje te kopen.
Tot ik plots op een nacht bij adoptiehonden doggie house terechtkwam, waar ik zulke mooie hondjes tegenkwam met de meest pijnlijke verhalen.
Zo zag ik voor het eerst een foto van Rocco en ik barstte in tranen uit! Hij gelijkte uiterlijk zo hard op mijn mooie prachtige Xantos.
Ik begon zijn levensverhaal te lezen en ik voelde heel veel pijn en verdriet. Rocco heeft minstens een jaar aan de ketting gehangen en kreeg af en toe wat restjes eten. Rocco is maar een jaar en drie maanden oud.
Ik ben toen gaan slapen maar ik kon Rocco niet meer uit mijn gedachten krijgen. Elke keer terug naar zijn foto gaan kijken. De 3e nacht heb ik niet meer kunnen slapen, ik had zoveel verdriet om Xantos en Rocco is mijn hart binnengedrongen.
s'morgens heb ik beslist: "ik ga Rocco adopteren". Hij hoort bij mij!
Ik moet nog wachten tot alles in orde is, maar ik ga mijn hondje zelf ophalen in Portugal op 16 oktober 2018 en op 17 oktober komen wij samen naar huis.
Xantos
Bedankt dat jij in mijn leven kwam. Bedankt voor al die mooie tijd en jouw onvoorwaardelijke liefde. Eeuwig is nooit lang genoeg om te delen met jou. Jij bent uniek en jij blijft voor altijd in mijn hart verder leven. jij blijft voor altijd mijn gloeilampje,voor altijd mijne lou.
Ik hou van je lieverd... met alles wat ik heb en ben.
XXX...XXX...XXX...XXX... .................
Rocco
Bedankt dat jij in mijn leven mag komen. Ik heb je enkel nog maar op foto gezien, maar toch hou ik al heel veel van jou. Ik zal je beschermen, je knuffelen, voor jou zorgen en zoals al mijn diertjes van jou houden met alles wat ik heb en ben.
Ik wacht op jou lieverd.
XXX...XXX...XXX...XXX... .................